Üre, organik bir bileşik olup, Latince adı "Urea Pura" olarak bilinir. Üre formülü H₂N-CO-NH₂'dir ve aynı zamanda karbamid olarak da adlandırılır. İlk kez 1773 yılında Rouelle tarafından idrarda bulunmuş ve 1821 yılında Prontl tarafından idrardan ayrıştırılmıştır. 1828 yılında Wöhler, amonyak ve siyanik asitten sentez yoluyla üreyi ilk kez laboratuvar ortamında üretmiştir. Bu sentez, inorganik kimyasal bileşiklerden organik bileşik elde edilen ilk başarılı sentez olarak kimya tarihinde önemli bir yer tutar. 1870 yılından itibaren, üre, amonyum karbamatın ısıtılması yoluyla endüstriyel ölçekte üretilmeye başlanmıştır.

Üre, amonyum karbonatın 150-200 dereceye kadar ısıtılmasıyla teknik bir metot kullanılarak elde edilir. Wöhler sentez metoduna göre, önce KCN ile PbO₂'den oluşan karışım ısıtılır ve KCNO üretilir. Daha sonra, KCNO'nun amonyum sülfatlı yöntemi kullanılarak hazırlanan amonyum siyanatın ısıtılmasıyla üre elde edilir. Üre, 132 derecede eriyen rombik prizmalar veya iğne gibi renksiz kristaller olarak görülür. Üre, su ve alkolde iyi çözünürken, eter, etil asetat veya kloroformda çözünmez. 132 derecenin üzerinde amonyak ve siyanür asidi gibi ürünler vererek bozunur. Sodyum hipoklorit, nitrik asit veya sodyum hipobromit gibi bileşiklerle azot, su ve karbondioksite ayrışır. Seyreltik asit veya alkali elementlerle ısıtıldığında amonyak ve karbondioksit şeklinde bozunur.

Üre, memeli canlıların vücudunda proteinlerin yıkılmasıyla oluşan amonyağın karaciğerde karbondioksit ile üreye dönüştürülmesi sonucu oluşur. Üre, kana geçtikten sonra idrar yoluyla vücuttan atılır. Çok az miktarda ter, süt ve göz yaşında da bulunur. Erişkin bir birey günde 25-30 gram civarında üreyi idrar yoluyla dışarı atar. İnsan kanında bulunan üre miktarı normalde yaklaşık 50 mg/dl'dir. Bu miktarın üzerine çıkılması anormal kabul edilir. Yaşlanma ile birlikte böbreklerin üreyi dışarı atma yeteneği her yıl %1 oranında azalır. Bu nedenle, 75-80 yaşındaki bireylerde kanda üre miktarının 65-75 mg/dl olması normal kabul edilir. Kanda üre miktarının artması durumunda üremi adı verilen bir durum ortaya çıkar.

Üre, çeşitli endüstriyel ve tarımsal alanlarda yaygın olarak kullanılır:

Üre, asit ve tuzlarla katılım bileşikleri, bazı asitlerle kondensasyon ürünleri veya üreidler oluşturur. Üre, naftalin türevleri ile verilen bileşikler terapi için kullanılır. Aynı zamanda, üre bitkiler için de önemli bir besin kaynağıdır.