Direnç, bir elektrik devresinde elektrik akımına karşı gösterilen zorluğa verilen isimdir. "Direnmek" kelimesinden türetilmiştir ve elektrik akımına karşı gösterilen bu direnç, iletkenin karakteristiğidir.

Elektrik akımı, elektronların hareketi ile oluşur. Elektronlar hareket ederken iletkenler üzerinde bazı engeller ve zorluklar ile karşılaşırlar. Bu zorluklara "direnç" adı verilir. Direnç, R harfi ile gösterilir ve birimi Ohm'dur (Ω). Ohm adı, Alman fizikçi Georg Simon Ohm'dan gelmektedir. Direnç, devrelerde inişli çıkışlı yay gibi çizilmiş bir sembol ile gösterilir.

Bir iletkenin direnci, telin uzunluğu (L), telin kalınlığı (A), telin yapıldığı madde ve sıcaklığa bağlı olarak belirlenir. Direnç formülü şu şekildedir:

R = ρ * (L / A)

Burada:

Kalınlık arttıkça direnç azalır. Bu sebeple büyük akımlar için kalın teller kullanılır. Uzunluk arttıkça direnç de artar, bu nedenle uzun teller kullanıldığında direnç de artar. Aynı şekilde, telin yapısına ve cinsine bağlı olarak da direnç değişim gösterir. Altın, gümüş ve bakır tellerinin direnci düşüktür. Nikel, krom ve demir ise daha yüksek direnç sağlar.

Direnç formülü, öncelikle ısı ortaya çıkarmak amacıyla kullanılır. Örneğin, elektrikli ısıtıcılar ve ampuller içinde dirençli teller kullanılarak yüksek ısılı enerji üretilir. Ampul içindeki direnç sayesinde ısı artar ve bu nedenle etrafa daha fazla ışık yayılır. Direnç ayrıca devre elemanlarının korunması amacıyla da kullanılır. Aşırı akıma maruz kalan devre elemanları bozulabileceği için direnç, bu dengeyi sağlamak amacıyla kullanılır.

Bir iletkenin direncini bulmak için gerilim (V) akıma (I) bölünür. Yani:

R = V / I

Bir iletkenin iki ucu arasında 1 V'lik bir gerilim uygulandığında ve 1A'lık bir akım geçtiğinde, bu iletkenin direnci 1 Ohm olur.

Özetle, direnç formülü elektrik devrelerinde büyük öneme sahiptir ve birçok farklı uygulama alanında kullanılır. Bu formül, elektrik devrelerinin tasarımı ve analizi için temel bir araçtır.